วันที่ 6 สิงหาคม 2567 เวลา 10.00 น. พลเอก ศิวะ ภระมรทัต รองหัวหน้าคณะทำงานฝ่ายอำนวยการโครงการอนุรักษ์และพัฒนากระบือไทย เดินทางมาเป็นประธานในพิธีอัญเชิญเครื่องสังฆทานพระราชทานถวายวัดบ้านขาว อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา โดยมี นายสมนึก พรหมเขียว ผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา พลตำรวจตรี เชาวลิต เลี้ยงสุพงศ์ ผู้บังคับการตำรวจภูธรจังหวัดสงขลา นายวรพันธุ์ สุวรรณยุหะ นายอำเภอระโนด พร้อมด้วยหัวหน้าส่วนราชการเข้าร่วมพิธี
โอกาสนี้ พลเอก ศิวะ ภระมรทัต รองหัวหน้าคณะทำงานฝ่ายอำนวยการโครงการอนุรักษ์และพัฒนากระบือไทย ได้เดินทางไปยังศูนย์อนุรักษ์ควายน้ำ ตำบลบ้านขาว อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา เป็นประธานมอบกระบือพ่อพันธุ์พระราชทาน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการอนุรักษ์และพัฒนากระบือไทย เพื่อพัฒนาพันธุ์กระบือให้มีลักษณะดี มีคุณภาพ เพิ่มรายได้ให้เกษตรกร ตามที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมพระราชทานกระบือพ่อพันธุ์ จำนวน 3 ตัว แก่เกษตรกรศูนย์อนุรักษ์ควายน้ำ ตำบลบ้านขาว เพื่อให้มีอาชีพ ก่อเกิดรายได้และมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น โดยในพิธี พลเอก ศิวะฯ ได้อัญเชิญบัตรประจำตัวกระบือพ่อพันธุ์พระราชทานเบื้องหน้าพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ซึ่งมีผู้ว่าราชการจังหวัดสงขลา เป็นผู้รับมอบฯ ทั้งได้มีการมอบน้ำเชื้อพ่อพันธุ์กระบือปลักไทยเพื่อใช้ในโครงการอนุรักษ์ควายน้ำ มอบเวชกัณฑ์ให้กลุ่มเกษตรกรในพื้นที่ พร้อมทั้งเยี่ยมชมสินค้าชุมชน (OTOP) และเดินพบปะพูดคุยให้กำลังใจชาวบ้านเกษตรกรผู้เลี้ยงกระบือ อีกด้วย
จากนั้นในเวลาประมาณ 13.30 น. พลเอก ศิวะ ภระมรทัต ได้เดินทางไปที่วัดหัวป่า ตั้งอยู่พื้นที่หมู่ 1 ของตำบลบ้านขาว เพื่อสักการะสรีระสังขารพระพิสิษฐ์ปุญญสาร หรือ หลวงพ่อปลอด ปุญฺญสฺสโร ซึ่งเป็นพระที่มีชื่อเสียงของอำเภอระโนด ก่อนออกเดินทางไปยังสะพานเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา ที่เชื่อมต่อระหว่างอำเภอระโนด จังหวัดสงขลา กับอำเภอควนขนุน จังหวัดพัทลุง เพื่อเยี่ยมชมวิถีชีวิตของควายน้ำ ซึ่งมีความแตกต่างจากพื้นที่อื่น โดยควายสามารถดำน้ำลงไปกินหญ้าที่อยู่ใต้น้ำ และเมื่อกินอิ่มจะพากันว่ายน้ำหาที่สันดอนกลางน้ำเพื่อพักผ่อน เคี้ยวเอื้อง ก่อนออกหากินใหม่ และกลับเข้าคอกเป็นฝูงในยามพระอาทิตย์ตก เนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่คาบสมุทรสทิงพระ ในห้วงปลายปีของทุกปี เป็นช่วงฤดูลมมรสุมพาดผ่านเป็นเหตุให้เกิดน้ำท่วมขังในพื้นที่ จนเกิดเป็นวิถีการดำรงชีวิตในพื้นที่คาบสมุทรสทิงพระ ของคน พืช และสัตว์เลี้ยง ที่ต้องมีการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์น้ำท่วมขัง
